Үхибүүнэй түрэхэдэ, түрэһэн сагыень, тэрэ үдэрэй шэнжые тэмдэглэжэ абаха тон шухала юм. Юуб гэхэдэ, хүн түрэхэдөө жэл, һара, үдэр, уларил, гараг, саг, тэрэ үдэрэй одон гэхэшэлэн олон юумэнүүдэй шэнжэ, шанар бэедээ шэнгээһэн байдаг. Тиимэһээ эдэ бүгэдые мэдээд байхадаа, зурхайша ламада үзүүлжэ нэрэ эрибэл, тон таарамжатай гээд һанагдана. Юуб гэхэдэ, үгтэһэн нэрынь хүндэдэхэ, таарахагүй ушарта үхибүүн үлбэртэхэ, үбдэхэ ушар байдаг.
Адлирхуу одоной шэнжэ шанарые бэедээ шэнгээһэн хадаа хүнэй нэрэ буян хэшэг, хии мори, наһа, үйлэ гэхэшэлэн амидаралай һайн һайханиие бэедээ абаһан болоно. Тиимэһээ зүбөөр үгтэһэн нэрэтэй хүнэй азань хүгжэжэ, хии мориниинь бадаржа, буян хэшэгынь арьбадажа, ажабайдалынь жаргалтай байдаг юм.
Нэрэеэ тон наринаар гамнажа, хайрлажа, хүндэлжэ ябаха ёһотой. Эсэгынгээ нэрые нэрлүүлжэ, үндэр дээрэ үргэжэ ябабал, үри бэедээ өөрынгөө нэрые нэрлүүлхэ болоно бшуу. Иигэжэ хэдэн үе угаа мэдэжэ, тооложо ябаха гээшэ буряад зоной заншал, нангин уялга байһан гээшэ.
Буряадууд үхибүүдтээ санскрит, түбэд, монгол, буряад нэрэнүүдые үгэдэг. Ушар тиимэһээ санскрит, түбэд нэрэнүүдэй удха, тайлбаринуудаар һонирхобол, «Нэрэнүүдэй толи» соо танилсахада болоно.